W wyniku wypadku czy zdarzenia losowego poszkodowany doznaje nie tylko urazu fizycznego, ale również i psychicznego. W jednej chwili zmienia się sytuacja życiowa poszkodowanego i jego bliskich. Często rozpoczyna się długi proces leczenia, walki o powrót do samodzielności i rekonstrukcji zdrowia. Leczenie i rehabilitacja wymagają czasu, zaangażowania ze strony poszkodowanego i jego bliskich, wysiłku i determinacji. To negatywnie wpływa na nasze emocje i samopoczucie.
Często pomocy potrzebują całe rodziny, poszkodowany nie radzi sobie nie tylko ze swoją niepełnosprawnością, ale też poczuciem bycia ciężarem dla swoich bliskich. Członkowie rodziny potrzebują wsparcia w zakresie zrozumienia swojej roli i zmian, jakie zaszły w ich życiu.
Codzienna opieka nad osobą starszą lub niesamodzielną wymaga przygotowania nie tylko od strony zapewnienia swoim bliskim opieki fizjologicznej, ale również radzenia sobie ze swoimi odczuciami i emocjami.
Opiekunowie, którzy bardzo często zostają pozostawieni sami sobie z problemami dnia codziennego często borykają się z zespołem stresu opiekuna. Jest on efektem konieczności rezygnacji z własnego życia, przemęczenia, braku możliwości zadbania o swoje zdrowie i relaks.
Opiekunowie często rezygnują ze swojego życia zawodowego i społecznego, by móc zająć się podopiecznym. Takie bezgraniczne poświęcenie i przytłaczający ciężar obowiązków mogą z czasem doprowadzić do frustracji, a nawet do depresji. W rezultacie taka osoba przestaje być zdolna do dalszej opieki. W wielu przypadkach dochodzi do rozbicia rodzin, rozwodów lub zaniechania kontaktów. Stan psychiczny i emocjonalny opiekunów ma bezpośredni wpływ na jakość życia i proces dochodzenia do zdrowia podopiecznych.
Adresaci:
- osoby poszkodowane w wypadkach,
- rodziny poszkodowanych i ofiar oraz ich bliscy,
- osoby, które doznały traumy psychologicznej oraz cierpią na zaburzenia stresu pourazowego.
Cele:
- przyśpieszenie procesu leczenia, aby móc jak najszybciej powrócić do „normalnego” życia,
- zrozumienie objawów i analiza sytuacji, w jakiej znalazł się poszkodowany i jego rodzina,
- wytyczenie nowych możliwości, celów i planów na przyszłość,
- ocena trudności funkcjonowania osoby, która doświadczyła zagrożenia życia, utraty zdrowia lub utraty bliskiej osoby,
- sporządzenie opinii na temat psychologicznych skutków zdarzenia,
- pomoc w radzeniu sobie z doświadczeniem traumy lub/i doświadczanych trudności.
W programie:
- konsultacje indywidualne,
- warsztaty terapeutyczne,
- badania i testy,
- diagnoza poziomu stresu, trudności psychicznych, obniżonych funkcji poznawczych dla codziennego życia badanego,
- sformułowanie rokowania i zaleceń do rehabilitacji funkcji poznawczych i/lub terapii psychicznych skutków wypadku.
Metoda:
- Testy psychologiczne,
- wywiad/rozmowa, interwencja kryzysowa,
- debriefing,
- psychoterapia krótkoterminowa i ericsonowska.